K A N T J I L
Koloniale geschiedenis is nooit zo aan jou verteld op school.
https://kantjil.diaryland.com

All my writings and photo's are not to be copied or rewritten in any form-partially or totally without my expressed written permission.
[email protected]

15 augustus

Slechts 1 dag in het jaar
Een herdenking van een ongekend leed
uit een indisch verleden
wat nog steeds diep in hart en ziel voortleeft
Vele generaties bij elkaar
Om te herdenken ieder jaar
verborgen leed uit een land wat niet meer bestaat
traumatisch afscheid, voorgoed kwijtgeraakt

Slechts 1 dag per jaar
zijn hun tranen zichtbaar
Daarom.........
HORMAT !

Eerste Generatie Indische Nederlanders en Molukkers.

Dit is mijn brief voor jullie geschreven,
omdat jullie genadeloos uit het moederland zijn verdreven.

Het moederland zijn kwijtgeraakt en voorgoed verloren,
altijd hoop gehouden maar het heeft jullie leven dramatisch bevroren.

Daarginds in het moederland had de driekleur jullie hard nodig voor orde,rust en welvaart,
maar eenmaal hier zijn jullie doodgezwegen, onzichtbaar en monddood gemaakt.

Jouw leven als KNIL militair moest je achterlaten in jouw land,
Jouw onvoorwaardelijke trouw werd beloond met een stofjas om te verdwijnen in een oud stoffig pand.

Maar nog steeds zie ik jou staan, fier, rechtop, naast de kist van jouw kleinzoon,mijn broer,
je trooste mij en verborg elke traan.

Iedereen zal lezen hoeveel onrecht jullie hebben verteerd,
maar ik heb geen illusie meer dat het ooit iemand nog interesseert.

Beloftes jullie vele jaren geleden met volle overtuiging gedaan,
waren grove leugens die jullie nu in de snijdende kou laten staan.

Mooie woorden naar jullie gesproken,
gaven valse hoop voordat ze jullie vertrouwen hadden gebroken.

Jullie hebben daar gevochten voor neerlands vlag,
het bloed van verleden druppelt door tot deze dag.

Jullie verhaal is te groots voor de bekrompen geschiedenisboeken,
de waarheid is begraven, daar, waar niemand nog durft te zoeken.

Met stille trom zijn jullie hier gekomen,
verdreven, gevlucht uit het land van nooit vergeten dromen.

Jarenlang hebben jullie bij God's gratie hier gewoond,
maar jullie grenzeloze loyaliteit is nooit beloond.

Nederland is nog steeds aansprakelijk voor jullie salarissen van toen,
maar wachten tot jullie allen zijn vertrokken ,groot bedrog, een voorbeeld van Ambtelijk onfatsoen.

Elke nieuwe regering in dit land beloven veel en praten mooi,
maar in werkelijkheid zeggen ze niets, ze zitten er voor zichzelf, en het volk is hun prooi.

Ook jullie nimmer aflatende trouw,
vergeten en weggestopt in het kleurloze rood, wit en blauw.

Jullie onbeschrijflijke leed en verhalen zijn nooit gehoord,
nee, er was nooit echt interesse in jullie woord !

Dolend in deze woorden van onrecht jullie aangedaan,
vertrokken in een droom,aangekomen in een dag zonder naam.

Voor jullie die zijn achtergebleven
en achteraf spijt kregen omdat jullie daar meedogenloos in een hoek werden gedreven als een kat in het nauw.
Jullie stonden na lang kloppen hier voor een gesloten deur en zij keken weg ondanks jullie bloed met onvervalst nederlands blauw

Mensen van allerlei aard en kleur, religie en politieke overtuiging krijgen moeiteloos toegang in dit land.
Maar jullie werd de toegang onverbiddelijk geweigerd ondanks de familiaire bloedband.

Ambtelijk Onfatsoen, schaamt u zichzelf diep !
Voor dit aangedane onrecht betreffende hem/haar die altijd uw naam met respect uitriep.

Alleen bekend en geliefd om het eten,
de muziek, de pasar en God mag het weten.

Met stille trom vertrekken jullie uiteindelijk weer,
naar een laatste rustplaats om te dromen van weleer.

Mijn pen bloedt door het schrijven van dit gedicht,
mijn hart huilt in God's aangezicht.

Met diep respect voor jullie !

HORMAT !

PS:

Ambtelijk Onfatsoen , besef wat jullie handelen heeft veroorzaakt,
een hele generatie, eeuwig trouw aan Rood-Wit en Blauw, zijn door jullie leugens diep in het hart geraakt.

Ambtelijk Onfatsoen, jij weet niets van de wreedheden welke mijn vader en zijn generatie hebben ondergaan,
in het Japanse Kamp, het Indonesische kamp,de Bersiap, waar hun jeugdjaren verloren zijn gegaan.

Zijn vrienden voor de ogen van hun moeder koelbloedig vermoord, hun adem voorgoed doorgesneden,
maar hun trauma's interesseert jullie niet, jullie hebben deze generatie altijd diplomatiek vermeden.

Batja dan megerti sedjarah Indo dan Maluku jg terlambat di tanah orang !